منبع خبر : لینک مصاحبه با خبرگزاری ایمنا
هویت اصیل ایرانی به فراموشی سپرده شده است
بهشته بهشتی، استاد دانشگاه و کارشناس ارشد معماری نیز در این خصوص می‌گوید: متأسفانه جامعه معماری و بعضاً دانشگاهی توجهی به هویت اصلی ایرانی ندارد و افکار دستخوش تهاجم فرهنگی و فرهنگ غرب شده است.
وی اضافه می‌کند: دسترسی به فضای مجازی باعث دسترسی به معماری روز دنیا شده است، در حالی که نمی‌دانیم آنچه خوشمان آمده است، ارتباطی به ما ندارد، ما دوست داریم با معماری روز پیش برویم و به معماری مدرن علاقه داریم اما باید آنها را با هم تطبیق دهیم.
این هنرمند و کارشناس ارشد حوزه معماری ادامه می‌دهد: مطالعات سطحی در این حوزه موجب شده است که صرفاً مباحث را به طور عمیق بررسی نکنیم، همان طور که الان نمای سنگ و معماری کلاسیک مقبول واقع شده است و در دوره‌ای با وجود نبود بارندگی فراوان در منطقه، به اجرای سقف‌های شیروانی روی آورده بودیم.
دخالت‌های نابجا و بلایی که بر سر نماهای شهری می‌آید
وی با نگرانی از مرمت‌های غیرکارشناسی و غیراصولی، به یک نمونه از آن در خانه حاج‌آقاعلی به عنوان بزرگترین خانه خشتی جهان اشاره می‌کند و می‌گوید: همه این کارها بدون مطالعه رخ داده و نتیجه ناخوشایندی در بر داشته است، به طوری که در این بنای تاریخی، تمام روزنه‌ها را بسته‌اند و پستوها به سرویس بهداشتی تبدیل شده است.
بسیاری از بناهای تاریخی و سنتی به دلیل ساخت‌وسازهای جدید یا نادیده گرفتن ارزش‌های فرهنگی تخریب شده‌اند، این روند نه تنها هویت محلی را تهدید می‌کند، بلکه موجب کاهش جذابیت گردشگری و از بین رفتن تاریخ غنی منطقه می‌شود، حفظ و احیای معماری ایرانی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و همکاری جامعه محلی است
بهشتی اضافه می‌کند: اشکال کار آنجاست که متخصصان حوزه معماری می‌خواهند در حوزه عمران سرک بکشند و عمرانی‌ها علاقه دارند پایشان را در کفش معماری‌ها کنند، عمرانی‌ها ضمن ارائه نقشه، طراحی داخلی و معماری انجام می‌دهند و معماری‌ها به طراحی سازه اقدام می‌کنند.
وی تأکید می‌کند: هیچ وقت یک متخصص عمران نگاه معمارانه ندارد و نمی‌داند وقتی به خاطر کاهش هزینه‌ها برای استفاده از آجر برای نما، از کامپوزیت استفاده می‌کند، چه بلایی بر سر نمای شهری می‌آورد و برعکس معمار به دلیل نداشتن اطلاعات در مورد سازه، خانه‌های ضعیفی بنا می‌کند که در برابر زلزله استحکام ندارد.
این دانش‌آموخته حوزه معماری ایجاد تعامل را منوط به فعال شدن انجمن صنفی می‌داند و می‌گوید: باید سمینارها و کارگاه‌های آموزشی در بیان مزیت نمای ایرانی برگزار و برنامه‌های تشویقی برای عموم در نظر گرفته شود تا کسانی که از نمای اصولی استفاده می‌کنند، موردتوجه قرار گیرند.
وی با بیان اینکه شهرداری‌ها می‌توانند در این حوزه به طور جدی ورود و از اجرای نماهای غیرایرانی خودداری کنند، خاطرنشان می‌کند: شهرداری همانطور که در نقشه‌ها و دخل و تصرف‌های غیرکارشناسی اعمال نظر می‌کند، ۱۰۰ درصد برای نماها نیز می‌تواند قوانینی وضع کند که جلوی اجرای نماهای سلیقه‌ای را بگیرد.
هویت اصیل ایرانی به فراموشی سپرده شده است
بهشته بهشتی، استاد دانشگاه و کارشناس ارشد معماری نیز در این خصوص می‌گوید: متأسفانه جامعه معماری و بعضاً دانشگاهی توجهی به هویت اصلی ایرانی ندارد و افکار دستخوش تهاجم فرهنگی و فرهنگ غرب شده است.
وی اضافه می‌کند: دسترسی به فضای مجازی باعث دسترسی به معماری روز دنیا شده است، در حالی که نمی‌دانیم آنچه خوشمان آمده است، ارتباطی به ما ندارد، ما دوست داریم با معماری روز پیش برویم و به معماری مدرن علاقه داریم اما باید آنها را با هم تطبیق دهیم.
این هنرمند و کارشناس ارشد حوزه معماری ادامه می‌دهد: مطالعات سطحی در این حوزه موجب شده است که صرفاً مباحث را به طور عمیق بررسی نکنیم، همان طور که الان نمای سنگ و معماری کلاسیک مقبول واقع شده است و در دوره‌ای با وجود نبود بارندگی فراوان در منطقه، به اجرای سقف‌های شیروانی روی آورده بودیم.
دخالت‌های نابجا و بلایی که بر سر نماهای شهری می‌آید
وی با نگرانی از مرمت‌های غیرکارشناسی و غیراصولی، به یک نمونه از آن در خانه حاج‌آقاعلی به عنوان بزرگترین خانه خشتی جهان اشاره می‌کند و می‌گوید: همه این کارها بدون مطالعه رخ داده و نتیجه ناخوشایندی در بر داشته است، به طوری که در این بنای تاریخی، تمام روزنه‌ها را بسته‌اند و پستوها به سرویس بهداشتی تبدیل شده است.
بسیاری از بناهای تاریخی و سنتی به دلیل ساخت‌وسازهای جدید یا نادیده گرفتن ارزش‌های فرهنگی تخریب شده‌اند، این روند نه تنها هویت محلی را تهدید می‌کند، بلکه موجب کاهش جذابیت گردشگری و از بین رفتن تاریخ غنی منطقه می‌شود، حفظ و احیای معماری ایرانی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و همکاری جامعه محلی است
بهشتی اضافه می‌کند: اشکال کار آنجاست که متخصصان حوزه معماری می‌خواهند در حوزه عمران سرک بکشند و عمرانی‌ها علاقه دارند پایشان را در کفش معماری‌ها کنند، عمرانی‌ها ضمن ارائه نقشه، طراحی داخلی و معماری انجام می‌دهند و معماری‌ها به طراحی سازه اقدام می‌کنند.
وی تأکید می‌کند: هیچ وقت یک متخصص عمران نگاه معمارانه ندارد و نمی‌داند وقتی به خاطر کاهش هزینه‌ها برای استفاده از آجر برای نما، از کامپوزیت استفاده می‌کند، چه بلایی بر سر نمای شهری می‌آورد و برعکس معمار به دلیل نداشتن اطلاعات در مورد سازه، خانه‌های ضعیفی بنا می‌کند که در برابر زلزله استحکام ندارد.
این دانش‌آموخته حوزه معماری ایجاد تعامل را منوط به فعال شدن انجمن صنفی می‌داند و می‌گوید: باید سمینارها و کارگاه‌های آموزشی در بیان مزیت نمای ایرانی برگزار و برنامه‌های تشویقی برای عموم در نظر گرفته شود تا کسانی که از نمای اصولی استفاده می‌کنند، موردتوجه قرار گیرند.
وی با بیان اینکه شهرداری‌ها می‌توانند در این حوزه به طور جدی ورود و از اجرای نماهای غیرایرانی خودداری کنند، خاطرنشان می‌کند: شهرداری همانطور که در نقشه‌ها و دخل و تصرف‌های غیرکارشناسی اعمال نظر می‌کند، ۱۰۰ درصد برای نماها نیز می‌تواند قوانینی وضع کند که جلوی اجرای نماهای سلیقه‌ای را بگیرد.
){kind=link}
بدون دیدگاه